بررسی تأثیر سرمایه‌ روانشناختی با میانجیگری انگیزه پیشرفت بر خلاقیت دانشجویان

زمینه: خلاقیت عاملی مؤثر و کلیدی در حوزه فعالیت‌های علوم اجتماعی، روانشناسی و آموزش و پرورش است. در دنیای متمدن امروز، بقا و موفقیت فعالیت‌های بشری در حوزه‌های مختلف به خلاقیت در آن حوزه بستگی دارد. عوامل متعددی بر خلاقیت اثرگذار است که سرمایه‌ روانشناختی و انگیزه پیشرفت از جمله آن عوامل می‌باشند. هدف: هدف این از پژوهش ، شناسایی رابطه بین سرمایه‌‌روانشناختی با خلاقیت دانشجویان با توجه به نقش میانجیگری انگیزه پیشرفت می باشد. روش: این تحقیق از نظر هدف کاربردی، از نظر امکان کنترل متغیّرها شبه آزمایشی و از نظرشیوه‌ی گردآوری داده ها میدانی است. برای تجزیه و تحلیل توصیفی داده‌ها از میانگین و انحراف معیار، و برای تجزیه وتحلیل استنباطی داده‌ها از روش تحلیل مسیر استفاده شد. جامعه‌ی‌ آماری پژوهش، 640 تن دانشجویان کارشناسی و کارشناسی ارشد مؤسسه آموزش عالی سمنگان در سال تحصیلی 1396-1395 بوده‌اند که تعداد 240 تن از آنان از طریق فرمول کوکران به روش نمونه‌گیری طبقه‌ای نسبی به عنوان حجم نمونه پژوهش انتخاب و پرسشنامه های مربوطه را تکمیل نمودند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها شامل پرسش‌نامه‌های سرمایه روانشناختی لوتانز، انگیزه پیشرفت هرمنس و خلاقیت عابدی می‌باشد. پایایی پرسش‌‌نامه‌ها در حد قابل قبولی به دست آمد. یافته‌ها: یافته‌های پژهش حاکی از آن بود که: 1-چهار مؤلفه سرمایه روانشناختی (امیدواری، تاب‌آوری، خودکارآمدی و خوش‌بینی) به طور مثبت و معناداری با انگیزه پیشرفت در ارتباط بودند. 2-انگیزه پیشرفت اثر مثبت و معناداری بر خلاقیت داشت و 3- سرمایه روانشناختی با وساطت انگیزه پیشرفت بر خلاقیت اثر مثبت غیر مستقیم داشت. نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های پژوهش نتیجه گرفته می‌شود که دانشگاه‌ها با بالا بردن سرمایه روانشناختی در دانشجویان می‌توانند موجب بالا رفتن انگیزه پیشرفت و در نتیجه خلاقیت آنان شوند و فرآیند پیشرفت و بهره‌وری جامعه را تسهیل نمایند.